Γνωρίστε το Γιώργο Νικόπουλο και τη νέα του ταινία Animation

Ημ / νία: 26.01.16

Ο Γιώργος Νικόπουλος κατάγεται από την Κατερίνη και δραστηριοποιείται στην Κέρκυρα όπου και σπούδασε στο Τεχνών Ήχου και Εικόνας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Συναντήσαμε τον Γιώργο και μας μίλησε  για την πορεία του στο χώρο της τέχνης, τη νέα ταινία Animation, τη σχέση του με το ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας, τη συνεργασία του με το Δημήτρη Μπασλάμ.

Ε.Φ.: Aπό που κατάγεστε και ποια η σχέση σας με την Κέρκυρα;

Γ.Ν.: Κατάγομαι από την Κατερίνη. Στην Κέρκυρα ήρθα το 2004 για σπουδές στο τμήμα Τεχνών Ήχου και Εικόνας. Eκεί γνώρισα τον σκηνοθέτη Δήμο Αβδελιώδη και μετά τις σπουδές μου, τον Δεκέμβριο του 2009, πήγα δίπλα του για τριάμιση χρόνια. Έμεινα δίπλα του σαν βοηθός και μαθητευόμενος ηθοποιός και επέστρεψα το 2013 για να κάνω τη διδακτορική μου διατριβή στο τμήμα από το οποίο πήρα πτυχίο. Τώρα ζω και εργάζομαι στην Κέρκυρα.

Ε.Φ.: Ποιες από τις δέκα σημερινές τέχνες σας έχουν κερδίσει ;

Γ.Ν.: Μεγάλωσα σε οικογένεια μουσικών και ασχολούμαι από πολύ μικρός με τη μουσική. Νιώθω τη μουσική πιο κοντά από κάθε άλλη τέχνη με την οποία ασχολούμαι. Δεν ξέρω αν με έχει κερδίσει ολοκληρωτικά κάποια τέχνη, είναι όλες εργαλεία που χρησιμοποιώ για να σχεδιάζω τα έργα μου.

Ε.Φ.: Πως προέκυψε το Animation στη ζωή σας;

Γ.Ν.: Το animation προέκυψε μέσα στη θεατρική μου μαθητεία. Βέβαια είχα την πρώτη επαφή στο πανεπιστήμιο και είχα ήδη νιώσει την έλξη. Ο τρόπος όμως που δίδασκε το θέατρο ο Αβδελιώδης, μου δημιουργούσε κόσμους που θα μπορούσαν να αναπαρασταθούν σε έργα animation. Οι πηγές και οι αναφορές του στην λαϊκή μας τέχνη και παράδοση δημιουργούσανε πολύ περιεκτικά και ισχυρά σύμβολα. Ένιωθα πως το θέατρο που μάθαινα είχε πρόμοια λειτουργία με αυτήν που υπάρχει στο animation. Στην ουσία αυτός είναι που μου το δίδαξε, άθελά του.

Ε.Φ.: Ποιοι άνθρωποι στάθηκαν στο πλευρό σας και πίστεψαν σε εσάς κατά τη διάρκεια της πορείας  μέσα σε ένα χώρο που είναι ακόμη ακαλλιέργητος στην Ελλάδα;

Γ.Ν.: Αν και πολύ νέος ακόμα στον χώρο του animation, είμαι πολύ τυχερός με τους ανθρώπους που βρίσκονται δίπλα μου. Έχω δύο υποστηρικτικούς και καλλιεργημένους γονείς που με υποστηρίζουν σε κάθε κίνηση που κάνω κι ας είναι γι αυτούς άγνωστα μέρη, είτε το θέατρο, είτε το animation. Έπειτα, πάντα δίπλα μου είναι η καθηγήτριά μου από το πανεπιστήμιο Μαριάννα Στραπατσάκη, αρκετά χρόνια τώρα υποστηρίζοντας καθ' όλα τις κατευθύνσεις στις οποίες τείνω, ο φίλος μου και συνεργάτης Δημήτρης Μπασλάμ και βέβαια ο Αβδελιώδης.

Ε.Φ.: Συμμετέχετε με τις ταινίες σας στο Be There! Corfu Animation Festival ;

Γ.Ν.: Βεβαίως με πολλή χαρά. Είναι τιμή και υποχρέωσή μας να υποστηρίζουμε κάθε κίνηση που αφορά το animation κυρίως στην Ελλάδα.

Ε.Φ.: Ποια η νέα σας ταινία animation;

Γ.Ν.: Η νέα μου ταινία λέγεται Το βόδι. Η πρώτη εκδοχή του έργου αυτού γράφτηκε το 2011 στην Αθήνα. Πέρασε από διάφορα στάδια, κατατέθηκε στο πρόγραμμα μικροφίλμ της ΕΡΤ για χρηματοδότηση τη χρονιά που έκλεισε, έπειτα δουλεύτηκε σαν ζωντανή παράσταση, πήγε να γίνει έργο για το θέατρο σκιών και τώρα, μετά από 5 περίπου χρόνια βρίσκει το δρόμο της και πάει να ολοκληρωθεί σαν ταινία animation. Καλώς. Όλα τα στάδια που πέρασε προσθέσανε κάτι σε αυτό που γίνεται τώρα. Μέσα σε αυτήν την ταινία μεταξύ άλλων, μπορεί να δει κανείς καθαρά την αναφορά στο θέατρο σκιών, που καθώς υποστηρίζω και στην ακαδημαϊκή μου έρευνα είναι ένας πρόγονος του animation. Σε αυτό το κομμάτι έχει παίξει τεράστιο ρόλο η εργασία του Νίκου Κόκκαλη πάνω στις μάσκες. Εγώ σχεδίαζα χρόνια τους χαρακτήρες και την κίνησή τους, την τραγικότητα ή το παιγνιώδες στοιχείο που μπορεί να έχουν. Ο Κόκκαλης κατάφερε και μπήκε κατευθείαν στα βαθύτερα σημεία τους και απέδωσε όλο τους το αίσθημα κάνοντας μια εξαιρετική δουλειά που είναι κάτι παραπάνω από αυτό που μπορούσα να φαντασιωθώ.

Ε.Φ.: Θα μας μιλήσετε για τη συνεργασία σας με το Δημήτρη Μπασλάμ;

Γ.Ν.: Ο Μπασλάμ είναι ένας καλλιτέχνης που θαύμαζα από παλιά και το είχα όνειρο να συνεργαστώ μαζί του. Είναι πολύ αξιόλογος, πραγματικά δοσμένος και τελειομανής. Έχουμε και οι δύο την τύχη να συνεργαζόμαστε σε πολλά πεδία. Παίζω μαζί του μουσική όταν αφηγείται τα παραμύθια του, παίζω σε ένα θεατρικό έργο βασισμένο στο βιβλίο του Τα παπούτσια του Βαρύτονου που σκηνοθέτησε ο ίδιος μαζί με τον Δημήτρη Σωτηρίου, κάναμε μαζί μια ταινία animation βασισμένη πάλι σε δικό του έργο, Τα μουστοκούλουρα του Αγησίλαγου,  έκανα την εικονογράφηση ενός παραμυθιού του, Σοφία, μια μέλισσα που της άρεσε να διαβάζει από τις εκδόσεις του Πανεπιστημίου Κύπρου και τώρα θα γράψει μουσική για

Το Βόδι. Οι συνεργασίες με τον Μπασλάμ έχουν σκληρή δουλειά και μέχρι τώρα, αποτελέσματα που με κάνουν να χαίρομαι και να καμαρώνω.

Ε.Φ.: Ποια η σχέση σας με το ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας;

Γ.Ν.: Με το ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας συνεργάζομαι από όταν επέστρεψα στην Κέρκυρα, το 2013. Δίδαξα στα εργαστήριά του σε σεμινάρια σωματικού θεάτρου και αρχαίου χορού. Επίσης το έργο του Μπασλάμ, Τα παπούτσια του Βαρύτονου,  ήταν μια συμπαραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας. Είμαι αρκετά κοντά στο ΔΗΠΕΘΕ και το ίδιο αισθάνομαι και από την άλλη πλευρά. Εκτιμώ τους ανθρώπους που το απαρτίζουν και έχω συνεργαστεί με πολλούς από αυτούς, τον Νίκο Κόκκαλη, τον Στέφανο Κυπριώτη, την Πηνελόπη Μαμάλου.

Ε.Φ.: Ποια είναι τα μελλοντικά σχέδια σας ;

Γ.Ν.: Για το 2016 τα προγραμματισμένα σχέδια μου είναι η ολοκλήρωση της ταινίας και ένα ταξίδι στην Γαλλία για πρακτική άσκηση, στην Comedie Francaise. Ανυπομονώ και για τα δύο.

Ε.Φ.: Θα θέλατε να ευχαριστήσετε κάποιους ανθρώπους στην Κέρκυρα που βρίσκονται δίπλα σας;

Γ.Ν.: Η Νάνσυ Μανάτου είναι ο πρώτος άνθρωπος που θέλω να ευχαριστήσω. Είναι μια υποστηρικτική φίλη, ειλικρινής σύντροφος και τον τελευταίο καιρό είναι και συνεργάτιδα. Την αισθάνομαι πάντα δίπλα μου σε αυτά που κάνω. Έχω την τύχη όλοι οι φίλοι μου να είναι πάντα δίπλα μου. Έχω κοντά μου δοτικούς και ειλικρινείς ανθρώπους.

Ε.Φ.: "Θέατρο Σκιών και Animation, δύο τέχνες συγγενείς". Ποια είναι τα επιχείρηματά σας;

Γ.Ν.: Τα επιχειρήματα αυτά είναι πολλά και βρίσκονται ακόμα σε φάση διερεύνησης. Αυτό που βρίσκω όμως σαν κοινό στις δύο τέχνες είναι ότι αφηγούνται και οι δύο με τα ίδια μέσα. Υποστηρίζω πως το θέατρο σκιών είναι ένας πρόγονος του animation. Οι άνθρωποι παλιότερα δημιουργήσαν ομοιώματα δικά τους και των ιδεών στις οποίες πίστευαν, ώστε να αφηγηθούν μεγάλες ιστορίες με τα πιο απλά μέσα, χρησιμοποιώντας κυρίως την φαντασία των θεατών τους. Δημιουργούσαν και τότε έναν εικονικό κόσμο απλώς πολύ πιο αφαιρετικό από αυτόν που πορούμε ίσως να αντιληφθούμε σήμερα. Δεν θα έλεγε κανείς ότι και σήμερα, στην περίπτωση του animation, τα μέσα είναι το ίδιο απλά, δεσμεύεται όμως και πάλι αυτός ο φαντασιακός κόσμος τον οποίον δημιουργούν αυτά τα κατασκευάσματα, μιμούμενα πάλι ανθρώπινα πρότυπα και ιδέες. Θεωρώ πως η γλώσσα, ο κώδικας επικοινωνίας σε αυτό το φαντασιακό περιβάλλον, είτε του θεάτρου σκιών είτε του animation, είναι κοινός σε όλον τον κόσμο.

Ε.Φ.: Αν θελήσει κάποιος να σας συναντήσει, που μπορεί να σας βρει αυτήν την περίοδο;

Γ.Ν.: Όλον τον Φεβρουάριο θα βρίσκομαι στην Αθήνα για παραστάσεις με Τα παπούτσια του Βαρύτονου. Θα είμαστε στο θέατρο OLVIO από Παρασκευή μέχρι Δευτέρα ξεκινώντας την 5η Φεβρουαρίου και τελειώνοντας την 29η Φεβρουαρίου.

Ε.Φ.: Θα σας χαρακτηρίζαμε ως μία προσωπικότητα πολυδιάστατη. Ποιες οι πηγές που εμπνέουν το χαρακτήρα σας;

Γ.Ν.: Είναι ωραίο όταν οι άνθρωποι μπορούν και συγκινούνται. Όταν ακούνε όλοι σε έναν κοινό κώδικα ο οποίος δεν είναι κάτι που εξηγείται λογικά. Είναι καταγεγραμμένος μέσα μας από τα πράγματα που ζήσαμε και είδαμε, από τα κοινά μας σημεία, τα ιστορικά, τα συναισθηματικά. Αυτό νομίζω πως με εμπνέει, η συγκίνηση. Η δυνατότητα των ανθρώπων να συναισθάνονται.

Ε.Φ.: Θα θέλατε να στείλετε ένα μήνυμα στους επισκέπτες μας που θα διαβάσουν τη συνέντευξή σας;

Γ.Ν.: Καλή δύναμη στον αγώνα του καθενός.

Επιμέλεια: Ελίνα Φαϊτά

Φωτογραφίες από τα γυρίσματα της ταινίας animation "Το Βόδι"