[Βοσκός ονόματι Σπυρίδων]

[Βοσκός ονόματι Σπυρίδων]

[...]  Ένας βοσκός από το νησί της Κύπρου, ονομαζόμενος Σπυρίδων, συνήθιζε να επιδίδεται στην παρατήρηση και τη μελέτη των άστρων. Έτσι απέκτησε φήμη· τον σεβόταν οι άλλοι βοσκοί και τον εκτιμούσαν οι άρχοντες.

Ο Σπυρίδων πήγε Αλεξάνδρεια και συνέχισε με ενθουσιασμό τις αγαπητές του σπουδές, και πλούτισε τη μόρφωσή του. Οι γνώσεις του Σπυρίδωνος και η μεγάλη του σοφία τον ύψωσαν αργότερα στον Επισκοπικό θρόνο της Αλξάνδρειας. Άσκησε με μεγάλο ζήλο τα νέα του καθήκοντα, ιδίως τη διδασκαλία και την κατήχηση της ορθοδόξου πίστεως και μετά το θάνατό του καθαγιάστηκε. Το σώμα του εβαλσαμώθη κατά τον Αιγυπτιακό τρόπο και διατηρήθηκε με τον μεγαλύτερο σεβασμό. Όταν οι Τούρκοι κατέλαβαν την Αίγυπτο, ένας Έλλην έμπορος ζήτησε από τους κατακτητές να αγοράσει το σκήνωμα του Σπυρίδωνος. Αργότερα ο έμπορος αυτός ήρθε κι εγκαταστάθηκε στην Κέρκυρα και επάνδρεψε την κόρη του με έναν Κερκυραίο της οικογένειας Βουλγάρι. Της έδωσε μαζί με την προίκα της και το λείψανο του Αγίου Σπυρίδωνος.

Στην αρχή ετοποθέτησαν το σκήνωμα για την κοινή λατρεία των πιστών, σε μια μικρή εκκλησία χισμένη ση Χάρι του. Αλλά ο αριθμός των προσκυνητών μεγάλωνε κάθε μέρα. Τα ταξίματα ήταν σημαντικά και εκτίστηκε η εκκλησία, αυτή η ίδια που υπάρχει σήμερα και τιμάται στο όνομά Του. [...]

Lamar-Picquot

Πηγή: Βιβλίο "Μια πόλη στη λογοτεχνία Κέρκυρα", Θεοδόσης Πυλαρινός