Το νησάκι της Κυραδικιάς και η λειτουργία της Μονής

Εμφανίσεις:

Ημ / νία: 05.09.12

Απέναντι ακριβώς από το Αερόστατο στην τοποθεσία των Σιναράδων βρίσκεται το νησάκι της Κυραδικιάς. Το νησάκι έχει μήκος μέχρι και 60 μέτρα, μεγαλύτερο πλάτος 30 και ύψος από την επιφάνεια την θάλασσας περίπου 20 μέτρα.

Επίπεδη σχεδόν η επιφάνεια του νησιού είναι κατάφυτη από αγριελιές, παυλοσυκιές, σκίνους και μικρούς θάμνους. Την άνοιξη οργιάζει η βλάστηση και ευδοκιμούν ορισμένα άγρια είδη που σπανίζουν στις απέναντι πλαγιές της στεριάς των Σιναράδων.

Οι ακτές του είναι εξαιρετικά απότομες εκτός από την ανατολική πλευρά όπου με τη βοήθεια των 100 και πλέον σκαλοπατιών μπορούμε ν’ ανεβούμε στο νησί και να φθάσουμε μέχρι την κορυφή. Στο κέντρο σχεδόν του νησιού υπάρχει η εκκλησιά, αφιερωμένη στην Παναγιά Κυρά-Δικαία (Κυραδικιά). Το κτίριο καλύπτει έκταση περίπου 25 τετραγωνικών μέτρων και στέκεται εκεί ποιος ξέρει από πότε ακοίμητος φρουρός της περιοχής. Λίγο πιο πέρα βρίσκονται τα κελιά και οι αποθήκες του Μοναστηριού, τα οποία έχουν αναπαλαιωθεί τα τελευταία χρόνια. Σύμφωνα με την παράδοση, που την επιβεβαιώνει και χειρόγραφο που υπαρχει, το νησί βρισκόταν άλλοτε σε ακμή. Το Μοναστήρι είχε πολλούς καλόγερους και εξυπηρετούνταν από μεγάλο καΐκι. Η εκκλησία της Κυρά Δικαίας ήταν κάτοχος μεγάλης κτηματικής περιουσίας. Εκτός από ελαιόδενδρα σε διάφορα χωριά είχε αμπέλια και χωράφια. Μετόχι της ήταν ο Άϊ-Γιάννης Πρόδρομος, εκκλησιά που βρίσκεται στο χωριό Σιναράδες. Σήμερα από την τόσο μεγάλη περιουσία της Κυρά - Δικαίας και του Άϊ - Γιάννη, δεν απέμεινε στην κατοχή τους ούτε ένα ελαιόδενδρο, ούτε άλλο οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο.  Η Κυρά - Δικαία σήμερα λειτουργείται δύο φορές το χρόνο: Των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, στις 29 Ιουνίου και στο Γενέθλιο της Θεοτόκου στις 8 Σεπτεμβρίου. Την ημέρα αυτή πολλοί επισκέπτες από τις Σιναράδες και αρκετοί από τα κοντινά χωριά φθάνουν στο νησί με καραβάκια από το Γιαλισκάρι ή το Κοντογυαλό, για να παρακολουθήσουν τη Θεία λειτουργία. Μετά τη λειτουργία θα αγοράσουν ψημένο και θα στρώσουν φαγητό κάτω από τον ίσκιο μιας ελιάς πίνοντας το περίφημο κόκκινο Σιναραδίτικο κρασί. Ύπνος κάτω από τις ελίες και μία δροσιστική βουτιά στα καταγάλανα νερά πριν πάρουν τον δρόμο της επιστροφής.  

Σύμφωνα με έγγραφα της εποχής (1771), το νησί βρισκόταν άλλοτε σε ακμή, είχε πολλούς καλόγερους και εξυπηρετούνταν με καΐκι, ενώ είχε μεγάλη κτηματική περιουσία. 

Πληροφορίες: http://el.wikipedia.org/

Φωτογραφία Χαρακτική: Παναγιώτης Μαυρόπουλος