"Οι μέλισσες του Κάλβου τριγυρίζουν στα λιβάδια του Λινκολνσάιρ" Π. Χατζημανωλάκη

Πόλυ Χατζημανωλάκη:

«Οι μέλισσες του Κάλβου τριγυρίζουν στα λιβάδια του Λινκολνσάιρ»

Το 1852 ο Ανδρέας Κάλβος έφυγε οριστικά από την Κέρκυρα, με την Αγγλίδα γυναίκα του Charlotta - Augusta Wadams. Είχε χάσει τη θέση του στην Ιόνιο Ακαδημία και παρέδιδε ιδιωτικά μαθήματα. Τελικά εγκαταστάθηκαν στο Louth του Lincolnshire. Εκείνη είχε αναλάβει τη διεύθυνση ενός οικοτροφείου θηλέων όπου ο ποιητής δίδασκε γαλλικά και μαθηματικά.

Εκεί, χρόνια μετά, θα φοιτήσει ο ήρωας του μυθιστορήματος της Πόλυς Χατζημανωλάκη, ο δεκαεπτάχρονος από την Ελλάδα Πέτρος Ασλάνογλου φιλοξενούμενος του Ιάκωβου Λογιάδη, ιδιόρρυθμου καθηγητή μαθηματικών.

Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου διαβάζουμε:

«Προσδοκίες που διαψεύδονται, ποδηλατικές εξορμήσεις στη βρετανική εξοχή, χτυποκάρδια στα θρανία ενός αγγλικού κολλεγίου πρόβες για θεατρικές παραστάσεις, μια Λέσχη φυσιοδιφών και αρχαιοφίλων, κλέφτες του μελιού, ο δαφνοστεφής ποιητής Τέννυσον και ο Διονύσιος Σολωμός, ο Σεφέρης, συνομωσίες γηραιών καρμπονάρων, το ημερολόγιο μιας μελισσοκόμου, τα λάθη του κώδικα ντα Βίντσι, σαν φωτεινά σωματίδια σκόνης, αντανακλούν, διασκορπίζουν και παρασύρουν στη δίνη τους όπως ένα σμήνος από μέλισσες θραύσματα από το παρελθόν. Μέσα από τους ιριδισμούς προβάλλει η αλήθεια της παρουσίας του ποιητή Ανδρέα Κάλβου σε αυτή την πόλη του Λιλκονλσάιρ».

Ξεκινώντας με νοσταλγία από τους περιπάτους του ποιητή στην εξοχή του Λιλκολνσάιρ αποκαλύπτονται πτυχές της ζωής του, άγνωστες στο ευρύ κοινό και μια ιδιαίτερη ανάγνωση της ποίησής του από το τετράδιο της μελισσοκόμου Τζέην : «Η ψήφος των ποιητών», «Ο Κάλβος και οι παραστάσεις των άστρων», «το μεγάλον κορμί μιας βασιλίσσης», «οι μέλισσες και η εξορία» …

Ήταν ο Κάλβος μελισσοκόμος; Μυθιστορηματική εμμονή που δεν στερείται ευλογοφάνειας μια και το θέμα της μέλισσας επανέρχεται στα ποιήματά του και αξίζει να μελετηθεί κατά τον Γ. Σεφέρη. Κατά σύμπτωση (;) το περιοδικό που εξέδιδε με τους Ιταλούς εξόριστους φίλους του στο Λονδίνο ήταν η Ιταλική Μέλισσα. Η μέλισσα ως Μούσα - έμπνευση του ποιητή, ως σύμβολο αρετής και αναγέννησης των Μυστικών Εταιρειών – στους Καρμπονάρους είχε ενταχθεί ο ποιητής στα νιάτα του - αλλά και ως πηγή έμπνευσης για τους μαθηματικούς και τους επιστήμονες όλων των εποχών: αυτούς που προσπαθούν να λύσουν το μυστήριο της κηρήθρας, αυτούς που μελετούν τον περίπλοκο χορό της, αυτούς που ανακαλύπτουν την ακολουθία Fibonacci στο γενεαλογικό της δέντρο. Οι μέλισσες και τα μαθηματικά τους ως σωτηρία του «ασθενούς» Ιάκωβου Λογιάδη του οποίου ο βίος έχει πολλές αναλογίες με αυτόν του Κάλβου.

Οι μέλισσες του Κάλβου λοιπόν, αυτές που η μελισσοκόμος και λάτρης του ποιητή έχει αναλάβει να φροντίζει, μεταφέρουν μέσω της φυσικής συνέχειας από σμηνουργία σε σμηνουργία το μήνυμα από το παρελθόν στο μέλλον.