"Ηλίας Σταύρου. Ο Κερκυραίος δημοτικιστής λογοτέχνης. Κέρκυρα 2008"
Ο Ηλίας Σταύρου γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1873 και πέθανε στην Αθήνα το 1932. Υπήρξε ένας ορκισμένος ερευνητής του κερκυραϊκού πολιτισμού. Τόσο με τα λογοτεχνικά του κείμενα όσο και με τις γλωσσικές και παιδαγωγικές μελέτες, ο Σταύρου τόνισε την προσήλωση των κερκυραίων λογίων στις αξίες του δημοτικισμού όπως προήλθαν από την παράδοση του Σολωμού και του κύκλου του σε μια περίοδο κατά τη διάρκεια της οποίας τίποτε δεν είναι αυτονόητο ως προς το ίδιο ζήτημα στις αναζητήσεις και τα ιδανικά του αθηναικού κέντρου. Επικρατούσε ένταση ανάμεσα στην Κερκυραϊκή σχολή και στην Αθηναϊκή σχολή όπου έβλαψε το έργο και άλλων λογοτεχνών.
Τα Ιόνια νησιά είχαν πάντα μια πνευματική κίνηση, με κορυφαία στιγμή αυτή του Διονύσιου Σολωμού. Οι πρόγονοι και οι επίγονοι, χωρίς να φτάνουν το πνευματικό του ανάστημα, αποτελούν αξιόλογα ονόματα στο λογοτεχνικό μας Παρνασσό. Στα ονόματα αυτά συγκαταλέγεται και το όνομα του Ηλία Αλ. Σταύρου.
Το έργο του έρχεται ξανά στην επιφάνεια χάρη στην έκδοση των απάντων του που κυκλοφόρησαν πριν λίγο καιρό ύπο τον τίτλο «Τα ευρισκόμενα» από την Εταιρεία Κερκυραϊκών Σπουδών με τη χορηγία της Εθνικής Τράπεζας, σε φιλολογική επιμέλεια και εισαγωγή του Θ. Πυλαρινού, καθηγητή στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Ο Θεοδόσης Πυλαρινός είναι άξιος κάθε επαίνου που τον ανασύρει από τη λήθη και τον παραδίδει στους συμπολίτες του. Παράλληλα με τα «Ευρισκόμενα» κυκλοφορεί και η μελέτη του Πυλαρινού «Ηλίας Αλ. Σταύρου.
Ο Κερκυραίος δημοτικιστής λογοτέχνης», όπου πέρα από την προσωπικότητα του Σταύρου αναδεικνύεται και η βαθμιαία ενσωμάτωση της επτανησιακής διανόησης στον εθνικό ιστό : φαινόμενο το οποίο καταλαμβάνει σίγουρα μια σημαντική θέση στην ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας, δείχνοντας με ποιον τρόπο η κρατική ομογενοποίηση κατέληξε να δημιουργήσει μια περιφερειακή λογοτεχνική οντότητα.
Στις 140 σελίδες του βιβλίου ο Πυλαρινός αναλύει διεξοδικά το συγγραφικό έργο του Σταύρου, βιβλίο προς βιβλίο, συλλογή προς συλλογή, αναδεικνύοντας τις αρετές του αλλά εντοπίζοντας και τις αδυναμίες του.
Αξίζει να αναφέρουμε και τη μετάφραση του έργου του Πλούταρχου Περί παίδων αγωγής που έκανε ο Σταύρου στη δημοτική.
Όμως, πριν κλείσουμε για τον Σταύρου, να δώσουμε ένα δείγμα της ποίησής του.
«Γαλάζιος ουρανός και θάλασσα πρασινωπή
Θωριούνται˙ καμαρώνοντας με χάρι˙
και γύρω η Φύσι με πλούσια δώρα, σιωπηλή
την άνοιξη γιορτάζει με καμάρι.
Πηγή: Επτά, Η Τέχνη της Ζωής
http://www.lexima.gr/
Ο Ηλίας Σταύρου γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1873 και πέθανε στην Αθήνα το 1932. Υπήρξε ένας ορκισμένος ερευνητής του κερκυραϊκού πολιτισμού. Τόσο με τα λογοτεχνικά του κείμενα όσο και με τις γλωσσικές και παιδαγωγικές μελέτες, ο Σταύρου τόνισε την προσήλωση των κερκυραίων λογίων στις αξίες του δημοτικισμού όπως προήλθαν από την παράδοση του Σολωμού και του κύκλου του σε μια περίοδο κατά τη διάρκεια της οποίας τίποτε δεν είναι αυτονόητο ως προς το ίδιο ζήτημα στις αναζητήσεις και τα ιδανικά του αθηναικού κέντρου. Επικρατούσε ένταση ανάμεσα στην Κερκυραϊκή σχολή και στην Αθηναϊκή σχολή όπου έβλαψε το έργο και άλλων λογοτεχνών.
Τα Ιόνια νησιά είχαν πάντα μια πνευματική κίνηση, με κορυφαία στιγμή αυτή του Διονύσιου Σολωμού. Οι πρόγονοι και οι επίγονοι, χωρίς να φτάνουν το πνευματικό του ανάστημα, αποτελούν αξιόλογα ονόματα στο λογοτεχνικό μας Παρνασσό. Στα ονόματα αυτά συγκαταλέγεται και το όνομα του Ηλία Αλ. Σταύρου.
