Ο Πέτρος Γάλλιας μιλάει για την «Cavalleria Rusticana»

Δυό λόγια για την «Cavalleria Rusticana» και ένα μεγάλο «Εύγε» σε όλους, χορωδούς, μαέστρους, μουσικούς, σολίστες, μέσα από την καρδιά μου, έτσι για όση αξία μπορεί να έχει η σκέψη μου... 

Πίστευα και πιστεύω πάντα, ότι με συνεργασίες μεταξύ των τοπικών πολιτιστικών φορέων της Κέρκυρας, χορωδίες, φιλαρμονικές, ορχήστρες, ωδεία και σολίστ, μπορούμε, στο νησί μας με το τεράστιο μουσικό δυναμικό, να ανεβάζουμε, μεταξύ των άλλων δράσεων και όπερες στην πλήρη σκηνική μορφή τους. Για αυτό από την πρώτη μέρα που ήρθα στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. έκανα διερευνητικές επαφές και συζητήσεις με τους μαέστρους και τους μουσικούς μας. Μόνο εμπόδιο στα όνειρά μας ήταν η εξασφάλιση των χρημάτων που θα απαιτούνταν για την υλοποίησή τους.

Πριν δύο περίπου χρόνια, με αφορμή το Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα "I.C.E: Innovation, Culture and Creativity for a new Economy" που εξασφαλίσαμε για το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. αρχίσαμε να συζητάμε πολύ σοβαρά με τον Άκη Χειρδάρη, την Ρόζα Πουλημένου, τον Κίμωνα Χυτήρη και την Έλλη Καρύδη, το ενδεχόμενο πραγματοποίησης μιας, τέτοιων υψηλών απαιτήσεων, συνεργασίας.

Έπεσαν πολλές προτάσεις στο τραπέζι των συζητήσεων για να ανεβάσουμε κάποια οπερέτα. Όλες τους ενδιαφέρουσες και ελκυστικές. Αλλά εγώ πίστευα σε κάτι απαιτητικότερο. Σημαντικότερο. Έτσι πρότεινα την "Cavalleria Rusticana" μια όπερα που γνώριζα καλά από προηγούμενα ανεβάσματα που χορογράφησα και ήμουν σίγουρος ότι θα μπορούσε να τραγουδηθεί και να παιχτεί εξαιρετικά από την Δημοτική Χορωδία "San Giacomo" και ντόπιους σολίστες με την πολύτιμη συνεργασία του Ωδείου Κέρκυρας και της Όπερας Δωματίου Κέρκυρας, σε πλήρη σκηνική μορφή. Πρότεινα μάλιστα η πρεμιέρα του έργου να δινόταν στην Αυγουστιάτικη Πανσέληνο του 2015, σε φυσικό σκηνικό, μπροστά στον Μητροπολιτικό Ναό, μια και η ιστορία της όπερας διαδραματίζετε έξω από μια εκκλησία μια Κυριακή του Πάσχα.

Όλοι ενθουσιάστηκαν με την πρότασή μου και αρχίσαμε να συζητάμε για την στελέχωση της ορχήστρας που θα έπρεπε να είναι ένα μικρό σύνολο και όχι η μεγάλη ορχήστρα που απαιτεί η πρωτότυπη παρτιτούρα του Pietro Mascagni. Ακόμα μιλήσαμε για τα δικαιώματα, τα κοστούμια, τα σκηνικά αντικείμενα, το μακιγιάζ, τους φωτισμούς, τον ήχο... τα πάντα!!!! Είπαμε τις πρώτες σκέψεις μας και για την διανομή. Τους ρόλους θα μπορούσαν να αναλάβουν η Ρόζα, η Έλλη, ο Παντελής Κοντός, ο Πέτρος Καρύδης, ο Σωτήρης Τριάντης, η Σταματίνα Καρύδη... τα κοστούμια η Πένη Μαμάλουκαι την τεχνική υποστήριξη ο Κώστας Βλάχος. Ο Κίμωνας ανέλαβε τη συγκρότηση και τη διεύθυνση της ορχήστρας και εγώ την σκηνοθεσία. Σε αυτό το σημείο να επισημάνω - για αποφυγή κάθε παρεξήγησης - ότι εγώ πρόσφερα τη σκηνοθεσία μου χωρίς αμοιβή.

Αμέσως μίλησα στον Μίλτο Βασιλείου, τον πρόεδρο της Όπερας Δωματίου Κέρκυρας που άκουσε με ενθουσιασμό την πρόταση. Ήρθαμε σε επαφή με τους εκπροσώπους της χορωδίας, Κώστα Γουδέλη και Σπύρο Σουέρεφ που εκφράστηκαν με τον ίδιο ενθουσιασμό όπως και ο μαέστρος Antoniy Ivanov Jivkov και όλα τα μέλη της χορωδίας. Ακόμα και στο δρόμο, όποτε συναντιόμασταν με τις αγαπημένες κυρίες και τους υπέροχους κυρίους της χορωδίας, όλοι, μου μιλούσαν με μεγάλη χαρά για την "παράστασή μας". 

Όταν ήρθε η ώρα να προταθεί επίσημα, στην επιτροπή επιλογής των έργων προς υλοποίηση, ανέλαβαν να καταθέσουν την πρόταση το "Ωδείο Κέρκυρας", η Δημοτική Χορωδία "San Giacomo" και η "Όπερα Δωματίου Κέρκυρας". Οι διαδικασίες προχώρησαν και η πρόταση εγκρίθηκε. Το νερό είχε μπει στο αυλάκι. Η "Cavalleria Rusticana" θα πραγματοποιούνταν στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Προγράμματος.

Έτσι ξεκίνησε το όμορφο αυτό ταξίδι που οι συγκυρίες δεν ευδόκησαν μεν να ολοκληρωθεί σκηνικά, αλλά το αποτέλεσμα, έστω σε μορφή κονσέρτου, δικαίωσε την πρώτη σκέψη και μας έδωσε την χαρά ότι δεν έμεινε, δεν εγκαταλείφτηκε ανολοκλήρωτο άλλο ένα όνειρο...

Απόψε σκέφτομαι με συγκίνηση πως τελικά άξιζε που έμεινα και τον τελευταίο χρόνο στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. γιατί μπόρεσαν να ολοκληρωθούν δύο έργα: "Η Μάνα Κουράγιο και τα παιδιά της" και "Λευκή Δαντέλα" και να μπει στην τελική ευθεία η "Cavalleria Rusticana".

Υπέροχα πλάσματα, χορωδοί, μαέστροι, μουσικοί και σολίστες, δυστυχώς δεν ήμουν στο νησί για να απολαύσω μαζί με τους συντοπίτες μας θεατές τη βραδιά, αλλά κοιτώντας τις φωτογραφίες, είδα στα μάτια σας την συγκίνηση και είναι σαν να άκουσα την όπερα τραγουδισμένη από εσάς όπως την ονειρευτήκαμε. Καμαρώνω πολύ για σας.

Γι αυτό στέλνω ένα μεγάλο "Εύγε" σε όλους σας μέσα από την καρδιά μου και εύχομαι "και σε επόμενα τέτοια όμορφα βήματα"... έτσι για όση αξία μπορεί να έχει η σκέψη μου... 

Πέτρος Γάλλιας    (Αθήνα 3 Νοεμβρίου 2015)