Η ενδοοικογειακή Βία και οι επιπτώσεις στα παιδιά

Εμφανίσεις:

Ημ / νία: 11.02.15

Η ενδοοικογενειακή βία είναι μία από τις μορφές της επιθετικότητας, της σκόπιμης δηλαδή πρόκλησης βλάβης κάποιας μορφής σε άλλους. Η βία περιλαμβάνει τόσο τη σωματική όσο και την ψυχική βλάβη και εκφράζεται λεκτικά, σωματικά και ψυχολογικά.

Οι γονείς οι οποίοι καταφεύγουν σε βία, έχουν σημαντική δυσκολία να ελέγξουν τον εαυτό τους ή διακρίνονται από ένα αίσθημα ανεπάρκειας για το γονεϊκό τους ρόλο και για την εικόνα του εαυτού τους γενικότερα, ενώ στον αντίποδα, κίνδυνο διατρέχουν και τα παιδιά από γονείς με έντονες ναρκισσιστικής φύσης ανάγκες προσοχής από άλλους, τις οποίες τείνουν να καλύπτουν χρησιμοποιώντας τα παιδιά τους. Παράλληλα, είναι και οι γονείς που είχαν κακές σχέσεις με τους δικούς τους γονείς. Με την κακοποίηση του παιδιού τους τείνουν ασυνείδητα να ανακουφίζουν και να ελέγχουν τα δικά τους παιδικά ψυχικά τραύματα μέσα από τη διαδικασία της "ταύτισης" με τον βίαιο και επιθετικό γονιό τους (φαύλος κύκλος βίας).

Επιπτώσεις παιδικής κακοποίησης
Το φαινόμενο της παιδικής κακοποίησης έχει σοβαρές και μακροπρόθεσμες επιπτώσεις που εξαρτώνται από την σοβαρότητα και την συχνότητα της κακοποίησης καθώς και από την ηλικία του παιδιού. Τα σωματικά τραύματα είναι δυνατόν να επουλωθούν, τα ψυχικά τραύματα όμως ενδέχεται να το ακολουθούν για όλη του τη ζωή.

Τα παιδιά που έχουν κακοποιηθεί ενδέχεται να εμφανίζουν:

• Φόβο να δημιουργήσουν νέες σχέσεις ή να εμπιστευτούν άλλους. Προβλήματα με τη φυσική εγγύτητα, το άγγιγμα, τις στενές σχέσεις και την εμπιστοσύνη ως ενήλικες. 
• Μειωμένη κοινωνικότητα και φοβίες. 
• Κατάθλιψη, διαταραχές ύπνου και εφιάλτες. 
• Θυμό, οργή, επιθετική, διαταρακτική και παραπτωματική συμπεριφορά. 
• Αυτοκαταστροφική συμπεριφορά, αυτοτραυματισμό και σκέψεις αυτοκτονίας. 
• Χαμηλή αυτοεκτίμηση, θλίψη, στεναχώρια, παθητική συμπεριφορά . 
• Αγχώδης διαταραχές, ασθένειες, φόβος να αντιμετωπίσουν νέες καταστάσεις 
• Διαταραχές συμπεριφοράς (φυγή, κλοπές) ή καταστροφική συμπεριφορά (φωτιά, βασανισμός ζώων κτλ). 
• Στοιχεία παλινδρόμησης σε συμπεριφορές μικρότερης ηλικίας (θηλασμός δακτύλου, ενούρηση, στερεότυπες κινήσεις). 
• Υπερβολική αντίδραση στην αποτυχία, χειρότερες σχέσεις με συνομηλίκους. 
• Προβλήματα στο σχολείο και σχολική αποτυχία ή μαθησιακές δυσκολίες. 
• Το παιδί χρειάζεται τη στοργή της μητέρας του και την αγκαλιά του πατέρα. Η οικογένεια αποτελεί τον πλέον σημαντικό παράγοντα του περιβάλλοντος, που οφείλει να προσφέρει το σταθερό και ασφαλές έδαφος, πάνω στο οποίο ο απόγονός της μαθαίνει να ζει ως μέλος της κοινωνίας.