Την Τρίτη 26/7 στo Jasmine Café Bar & La Tabernita Mexicana στην Κέρκυρα

θα λάβει χώρα μια ξεχωριστή βραδιά, γεμάτη flamenco ήχους και εικόνες.

Οι Sonidos del Alma: Ο Αντώνης Ανδρέου και η Βασιλική Τσιρώνη- χορός (baile) με συνοδοιπόρο στο ταξίδι τους το δημοφιλή Ισπανό μουσικό Alejandro de Chacόn-κιθάρα,φωνή (guitarra, cante), συνθέτουν τα χρώματα μιας flamenco μουσικοχορευτικής παράστασης, με στόχο να επικοινωνήσουν όσα δεν εκφράζονται με λόγια, αλλά με ήχους, μουσική και κίνηση. Μαζί τους ως special guest η ταλαντούχα Δροσιά Χαρίση-φωνή (cante).

Η παράσταση θα περιλαμβάνει τραγούδια από διάφορα flamenco palos (είδη τραγουδιών-ρυθμών), όπου τα περισσότερα θα πλαισιώνονται από χορό.

Η παράσταση αρχίζει στις 22.00.

Λίγα λόγια για το FLAMENCO

Το Flamenco προήλθε αρχικά από την περιφέρεια της Ανδαλουσίας, όπου αναπτύχθηκε σαν ξεχωριστή υποκουλτούρα με κέντρα τη Σεβίλλη, το Κάδιθ και τη Μάλαγα, στη συνέχεια όμως εξελίχτηκε σε χαρακτηριστικό κομμάτι του πολιτισμού ολόκληρης της Ισπανίας, ενσωματώνοντας και μετασχηματίζοντας λαϊκά μουσικά στοιχεία σε διαφοροποιημένες μουσικές φόρμες και από άλλες περιφέρειες, όπως η Μούρθια κι η Εξτρεμαδούρα. Το φλαμένκο ενσωματώνει μια σύνθετη μουσική και πολιτισμική παράδοση. Είναι γενικότερα παραδεκτό ότι δημιουργήθηκε από τη μοναδική συνύπαρξη και μείξη της αραβικής, ανδαλουσιανής, σεφαρδιτικής και τσιγγάνικης κουλτούρας στην περιοχή της Ανδαλουσίας πριν και μετά τη Ρεκονκίστα (Ανακατάληψη), την ιστορική δηλαδή περίοδο κατά την οποία οι Χριστιανοί βασιλιάδες ανακατέκτησαν την Ισπανία από τους Μουσουλμάνους. Χαρακτηριστικό μουσικό όργανο είναι η κιθάρα φλαμένκο. Αυτό που σήμερα θεωρείται γνήσιο φλαμένκο, το τραγούδι

των Τσιγγάνων της Ανδαλουσίας, καθιερώθηκε στα τέλη του 17ου αιώνα. Το παλαιότερο είδος φλαμένκο είναι γνωστό ως Κάντε Χόντο (Cante Jondo): μια ανδρική φωνή, χωρίς συνοδεία οργάνων, διηγείται λυπητερές ιστορίες. Αργότερα προστέθηκε η κιθάρα και ο χορός. Στα τέλη του 18ου αιώνα, το φλαμένκο άρχισε να παρουσιάζεται σε ταβέρνες με τη συνοδεία κιθάρας, ενώ σύντομα προστέθηκε και ο χορευτής ή η χορεύτρια (bailaor/bailaora). Υπήρχαν επίσης άτομα που έδιναν το ρυθμό είτε με παλαμάκια (palmas) είτε με χτύπημα των δαχτύλων (pitos), ενώ βασικό συστατικό του χορού φλαμένκο αποτελεί ο ήχος από τα πόδια των χορευτών και ο κοφτός βηματισμός τους (zapateado). Ο γυναικείος χορός αναδεικνύει τη χάρη του σώματος και των χεριών.