Ξανανάβουν τα φώτα στο Θέατρο της Κοπανούς για το φεστιβάλ «Corfu Music Days»

«Δεν θέλουμε χίπηδες εδώ». Κάτι τέτοιο θυμάται να του λένε στα ελληνικά σύνορα ο Αμερικανός Μάικλ Σισκ, όταν επιχείρησε να περάσει οδικώς από την πρώην Γιουγκοσλαβία στη Βόρεια Ελλάδα τον Ιούλιο του 1967. H χούντα είχε επιβληθεί πριν από λίγους μήνες στη χώρα και τα «πρότυπα» εμφάνισης φαίνεται πως απαιτούσαν στρατιωτική κόμη. «Μου ζήτησαν να ξυρίσω το μούσι μου και σκέφτηκα ότι δεν ήταν μεγάλος κόπος, κάτι σαν κίνηση καλής θέλησης, και μετά με άφησαν να περάσω. Τώρα και πάλι έχω μούσι, αλλά τώρα δεν προβληματίζει κανέναν», μας λέει γελώντας ο κ. Σισκ από την Κέρκυρα, όπου βρίσκεται τους τελευταίους μήνες για να προετοιμάσει την αναβίωση του φεστιβάλ «Corfu Music Days» που είχε δημιουργήσει ο ίδιος τη δεκαετία του ’70. Φέτος, λοιπόν, έπειτα από ένα μεγάλο διάλειμμα τεσσάρων δεκαετιών, ο Μάικλ Σισκ επέστρεψε στο αγαπημένο του νησί και θα παρουσιάσει την εμβληματική κωμική όπερα του Μότσαρτ «Ο γάμος του Φίγκαρο» με τη βρετανική «Γκάρσινγκτον Οπερα» στις 21 και 22 Ιουλίου.

Το υπαίθριο θέατρο του Γαστουρίου θα αναβιώσει για το φεστιβάλ «Corfu Music Days», πρώτη φορά ύστερα από 40 χρόνια, χάρη στον Μάικλ Σισκ (κάτω).

Μάλιστα, η παράσταση της 21ης Ιουλίου θα διακόψει στο τέλος της Γ΄ πράξης, στη γνωστή σκηνή του γάμου, ώστε οι θεατές να έχουν ένα μικρό δείπνο και ποτό, όπως συνηθιζόταν στην αγγλική εξοχή. «Θέλουμε να αναβιώσουμε την αίσθηση του πικ νικ που είναι και μια πρακτική της Γκάρσινγκτον. Μετά θα επιστρέψουμε στην όπερα για το φινάλε», μας λέει ο κ. Σισκ. Η παράσταση θα δοθεί στο υπαίθριο θέατρο του Γαστουρίου, το οποίο μπορεί να είναι άγνωστο ακόμη και στους ντόπιους, καθώς συνδέεται με τις ταξιδιωτικές περιπέτειες του Μάικλ Σισκ το μακρινό 1967. Ο τότε νεαρός Αμερικανός ταξιδιώτης πραγματοποίησε ένα οδοιπορικό στο Παρίσι και την τότε Γιουγκοσλαβία προτού καταλήξει στην Ελλάδα. «Τότε, διοργάνωνα περίπου οκτώ παραστάσεις τον χρόνο, επί πέντε χρόνια, στην Αμερική και είχα εξαντληθεί», μας λέει. Πέρασε όλο το καλοκαίρι του ’67 τριγυρνώντας στην Ελλάδα της εποχής, κατασκηνώνοντας σε ερημικές παραλίες της Κρήτης, επισκεπτόμενος τους Δελφούς, τις Μυκήνες και τη Φαιστό. «Ηταν ένας κόσμος με τον οποίο εξοικειώθηκα αμέσως, σαν να περίμενα 32 χρόνια από τη ζωή μου για να φτάσω εκεί», τονίζει. 

Καταφύγιο

Το νησί της Κέρκυρας έγινε το καταφύγιό του για τα επόμενα καλοκαίρια. Οι φίλοι του και ιδρυτές του γνωστού φεστιβάλ του Σπολέτο στην Ιταλία, ο Κάρλο Μενότι, ο Τσαρλς Ουάντσουορθ και ο Τόμας Σίπερς, είχαν «ανακαλύψει» την Κέρκυρα και ο Σίπερς κατασκεύαζε την εξοχική του κατοικία στο νησί. «Επισκέφθηκα τότε την Κέρκυρα με τον Τομ και μας ήρθε η ιδέα να κάνουμε ένα φεστιβάλ εκεί, παρόμοιο με του Σπολέτο», σημειώνει. Με βάση το κτήμα Κοπάνου, στην οικογενειακή κατοικία της οικογένειας Βούλγαρη στο Γαστούρι, ο 32χρονος σκηνοθέτης και παραγωγός ξεκίνησε τις προετοιμασίες του πρώτου φεστιβάλ. Αν και το μεσαιωνικό κάστρο της Κέρκυρας φάνταζε το κατάλληλο σημείο για τις εκδηλώσεις του φεστιβάλ, η τότε αρχαιολογική υπηρεσία έβαλε φρένο στα σχέδια της διοργάνωσης.

Ωστόσο, ο πρακτικός Μάικλ Σισκ, αφού δεν μπορούσε να βρει θέατρο για το φεστιβάλ του, αποφάσισε να φτιάξει το δικό του. «Κάλεσα τον φίλο και συνάδελφό μου Βίνσεντ Πιατσεντίνι που είχε σχεδιάσει το θέατρό μου στην Αμερική και μαζί σχεδιάσαμε ένα υπαίθριο θέατρο 250 θέσεων στην Κέρκυρα, ανάμεσα σε ελιές και κυπαρίσσια, με εξαιρετική ακουστική», σημειώνει ο κ. Σισκ.

Το υπαίθριο «Θέατρο Γαστούρι», όπως ονομάστηκε, κατασκευάστηκε μέσα στο κτήμα Κοπάνου. Με τη βοήθεια άλλων συναδέλφων του από τον χώρο της μουσικής έδωσαν διεθνή χαρακτήρα στο καλλιτεχνικό φεστιβάλ. «Νομίζω ότι οι συνταγματάρχες δεν ενδιαφέρονταν τι συνέβαινε καλλιτεχνικά στην Κέρκυρα», μας λέει, και η πρώτη διοργάνωση περιελάμβανε θέατρο μίμων από την Πολωνία, παραγωγές όπερας από την Αμερική, τοπικές ορχήστρες, μουσικούς και καλλιτέχνες από το εξωτερικό. «Είχαν έρθει πολλοί νέοι άνθρωποι από όλη την Ελλάδα τότε και οι παραστάσεις ήταν πλήρεις. Ήμασταν μια διεθνής φωνή καλλιτεχνικής ελευθερίας», λέει ο Μάικλ Σισκ. Ωστόσο, τα πράγματα δεν πήγαν το ίδιο καλά την επόμενη χρονιά. Η προσπάθεια για τη δεύτερη διοργάνωση συνάντησε την αδιαφορία του τότε υπουργείου Πολιτισμού, ακολούθησε η τουρκική εισβολή στην Κύπρο και φούντωσε το κίνημα του αντιαμερικανισμού. «Αν και δεν αναγκάστηκα να αποχωρήσω, το φεστιβάλ δεν φαινόταν να έχει μέλλον. Ημουν εξαντλημένος από την προσπάθεια και έχοντας χάσει κάθε καλλιτεχνική δυναμική έφυγα από την Ελλάδα».

Επιστροφή στην Ελλάδα

Τα χρόνια πέρασαν και ο Μάικλ Σισκ επισκέφθηκε ξανά την Κέρκυρα στα μέσα της δεκαετίας του ’80, αλλά οι προτεραιότητές του είχαν αλλάξει. Παραγωγές του, ωστόσο, ταξίδευαν στην Ευρώπη και ορισμένες είχαν φτάσει στο Ηρώδειο, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Πριν από δύο χρόνια γύρισε ξανά στην Κέρκυρα και επισκέφθηκε το υπαίθριο θέατρο στο Γαστούρι, που παρέμεινε άθικτο από το 1973. Ο χρόνος και η φύση είχαν φερθεί με ευγένεια στο θέατρο. «Χάρηκα όταν είδα ότι το θέατρο είχε επιβιώσει και πήρε την όψη του πεπαλαιωμένου χώρου, έγινε κομμάτι του περιβάλλοντος, όπως το ελπίζαμε. Για να το επαναφέρουμε προς χρήση χρειάστηκε μόνο να φτιάξουμε τη σκηνή και τους μεταλλικούς φωτιστικούς πύργους που είχαν σκουριάσει από τον καιρό», σημειώνει ο κ. Σισκ. Στόχος του «Corfu Music Days» είναι να καθιερωθεί το φεστιβάλ στην καλλιτεχνική ζωή της Κέρκυρας, να ολοκληρωθεί η αποκατάσταση του θεάτρου και να επεκταθεί στο μέλλον σε όλη την πόλη. Τα φώτα στο «Θέατρο Γαστούρι» ετοιμάζονται να ανάψουν ύστερα από 40 χρόνια.

​Corfu Music Days, 21-22 Ιουλίου, Γαστούρι Κέρκυρας

Πηγή: kathimerini.gr