Πέτρος Γεωργοπάλης: ο Κερκυραίος ηθοποιός στην παράσταση της Δήμητρας Παπαδοπούλου

Ημ / νία: 28.02.17

Ο Πέτρος Γεωργοπάλης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κέρκυρα. Αποφοίτησε απο τη Φιλοσοφική σχολή του πανεπιστημίου Ιωαννίνων και  τη δραματική σχολή του θεάτρου τέχνης Καρόλου Κουν. Σπουδάζει στο τμημα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου (κατεύθυνση μουσικής εκτέλεσης) και φλάουτο στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών στην τάξη του Β. Σταθουλόπουλου (επίπεδο διπλώματος) . Εχεί παρακολουθήσει τα έτη 2009 και 2010 σεμινάρια υποκριτικής απο τον καθηγητη του Actor Studio Ανδρέα Μανωλικάκη, ενώ συμμετείχε σε σεμινάρια του Κέντερου Αρχαίου Δράματος ''ΔΕΣΜΟΙ''. Έχει κάνει μαθήματα χορού με τον Γ. Νικολαίδη.  Στο θέατρο έχει συμμετάσχει σε παραστάσεις με οργανισμούς οπως το Εθνικό Θέατρο, Μέγαρο Μουσικής, Φεστιβαλ Αθηνών και Επιδαύρου, θεατρο Παλλάς κ.α ενω συνεργάστηκε με σκηνοθέτες όπως ο Σ.Φασουλής, Ν. Καραθάνος, Γ. Κακλέας, Γ. Μπέζος, Π. Φιλιππιδης, Λ. Λαζόπουλος, Φ. Ευαγγελινός Δ. Σαββόπουλος.

Το Corfuland.gr και η Ελίνα Φαϊτά μίλησαν με τον Κερκυραίο Πέτρο Γεωργοπάλη για την υποκριτική στη ζωή του, τη συνεργασία του με τη Δήμητρα Παπαδοπούλου στην επίκαιρη και μοναδική κωμωδία της Δήμητρας Παπαδοπούλου με τίτλο "Μάνα θα πάω στο Hollywood" και άλλα.

Ε.Φ.: Tι είναι για εσένα η ηθοποιία;

Π.Γ.: Είναι το κομμάτι εκείνο του εαυτού μου που μου επιτρέπει να είμαι ελεύθερος, να παίζω με άλλους ανθρώπους σαν σε παιχνίδι παιδιών που βάζουμε εμείς τους κανόνες με αφορμή ενα έργο, εκεί και που η φαντασία μπορεί να ξεπερνά την πραγματικότητα, εκεί που θα δεις κάποιον σαν πουλί να πετάει ενω δεν έχει καν φτερά, εκεί που τα όρια που βάζουμε στη πραγματική μας ζωή πάνω στη σκηνή παύουν να υπάρχουν και μπορείς να είσαι ότιδήποτε άλλο θες εσύ, ο σκηνοθέτης σου ή ο θεατρικός συγγραφέας! Είναι το ψέμα και η αλήθεια την ίδια στιγμή..

Ε.Φ.: Η πρώτη επαφή με την υποκριτική... πότε και που ήταν;

Π.Γ.: Ήταν στο γυμνάσιο! Είχα μια καθηγήτρια της οποίας οφείλω πολλά για το ποιός είμαι σήμερα αφού η επαφή μου με το μαθητικό θέατρο καθόρισε τις επιλογές μου μέχρι σήμερα. Η πρώτη παράσταση που είχαμε κανεί ήταν το ''παραμύθι χωρίς όνομα'' του Καμπανέλλη στο Δημοτικό θέατρο της Κέρκυρας. Θυμάμαι έτρεμα γιατί εμφανιζόμουν πρώτος στη σκηνή και μια συμμαθήτρια μου- που είναι και αυτή σήμερα ηθοποιός-  μου έριξε ενα χαστούκι για να συνέλθω!

Ε.Φ.: Ποια στιγμή της ζωής σου κατάλαβες ότι θέλεις να ασχοληθείς επαγγελματικά;

Π.Γ.: Δεν θα έλεγα οτι υπήρξε καποιά συγκεκριμένη στιγμή, τα πράγματα οδηγήθηκαν προς τα εκεί απο μόνα τους, ήμουν μέσα στο θέατρο χωρις ακριβώς να το καταλαβαίνω, έκανα πολλές μαθητικές παραστάσεις οσο ήμουν στην κέρκυρα,  διάβαζα για το θέατρο, έπειτα στη φιλοσοφική που σπούδασα ήμουν στη θεατρική ομάδα του πανεπιστημίου και οταν αποφοίτησα εδώσα εξετάσεις στη δραματική σχολή του θεάτρου τέχνης του Κουν και πέρασα.

Ε.Φ.: Θα ήθελες να μας μιλήσεις για τις παραστάσεις που έχεις παίξει στο παρελθόν;

Π.Γ.: Θα σταθώ μόνο στην εμπειρία της Επιδαύρου που είχα την τύχη να παίξω δύο φορές μιας και είναι κάτι το μοναδικό και αξεπέραστο στη μνήμη ενός ηθοποιού. Είναι ανατριχιαστικό να παίζεις σε έργα μιας τέτοιας δυναμικής, να έχεις 11.000 θεατές και να ξέρεις οτι τα παρουσιάζεις στο χώρο που πρωτοπαίχτηκαν.

Ε.Φ.: Σε ποια παράσταση θα σε δει κάποιος σήμερα και ποιο ρόλο υποδύεσαι;

Π.Γ.: Παίζω στη παράσταση ''Μάνα θα πάω στο Hollywood'' της Δήμητρα Παπαδοπούλου σε σκηνοθεσία δικιά της και του Φωκά Ευαγγελινού. Στη παράσταση παίζω τον Πέτρο ένα νέο ηθοποιό - μουσικό που μαζί με αλλους δύο φίλους και το Θανάση Αλευρά έχουν ενα γκρούπ και προσπαθούν να φύγουν στο εξωτερικό για να εξάγουν την Ελλάδα και τον πολιτισμό της στην Αμερική! Έχει πολύ γέλιο..

Ε.Φ.: Πως είναι να συνεργάζεσαι με την αγαπητή Δήμητρα Παπαδοπούλου;

Π.Γ.: Είναι υπέροχη! Ειμαι πολύ χαρούμενος και τυχερός που δουλεύω μαζί της. Η γραφή της είναι αξιολάτρευτη, το πως ενσωματώνει το χιούμορ σε συνδυασμό με την κατάσταση που βιώνουμε σήμερα στο έργο είναι κάτι το μοναδικό. Είναι εξαιρετική ηθοποιός, μου λείπει απο τη σκηνή αν και πάνω από όλα θα έλεγα οτι είναι ενας υπέροχος άνθρωπος και εκέινη ξέρει το γιατί! Την ευχαριστώ πολύ..

Ε.Φ.: Αγαπάς κάτι περισσότερο, θέατρο ή τηλεόραση και γιατί;

Π.Γ.: Με την τηλόραση δεν έχω ασχοληθεί και δεν μπορώ να εχω άποψη, όμως με σιγουριά μπορώ να σου πω οτι αγαπώ πολύ το θεάτρο, είναι αυτό που ήθελα να κάνω και αυτό που θέλω να συνεχίσω να κάνω και στο μέλλον. Το ''γιατί'' είναι δύσκολο να στο απαντήσω επειδή δεν βρίσκεται σε ενα συγκεκριμένο πράγμα, το θέατρο είναι μια ολοκληρωμένη τέχνη, περιλαμβάνει το λόγο, τη μουσική και το χορό. Μεσα απο το θέατρο καλύπτω πολλά κομμάτια της προσωπικότητας μου και  είναι κάτι που με κάνει να νιώθω πλήρης.

Ε.Φ.: Υπάρχει κάποιος ρόλος που ονειρεύεσαι να υποδυθείς;

Π.Γ.: Όχι. Περισσότερο ονειρεύομαι συνεργασίες. Με ενδιαφέρει να δουλέψω με σκηνοθέτες και ηθοποιούς που εκτιμώ παρά να με φανταστώ σε κάποιο σημαντικό ρόλο του δραματολογίου. Η δουλειά αυτή εχει περισσότερο ενδιαφέρον αν την αντιμετωπίσεις σαν αποτέλεσμα μιας συνολικής προσπάθειας συντελεστών, παρά σαν μια προσωπική επθυμία ή καταξίωση. Δουλειές για παράδειγμα όπως η ''Γκόλφω'' του Περεσιάδη που σκηνοθέτησε ο Καραθάνος στο εθνικό θέατρο πριν λίγα χρόνια, ηταν αποτέλεμα μια τέτοιας διαδικασίας και είναι αυτό που ιδανικά θα ήθελα να κάνω.

Ε.Φ.: Η ηθοποιία είναι ένα από τα επαγγέλματα που περνάει κρίση σήμερα. Έχεις μετανιώσει ποτέ για την επιλογή σου;

Π.Γ.: Δεν εχω μετανιώσει καθόλου, νιωθω ευτυχής που μεχρι τώρα μπορώ και βιοπορίζομαι από αυτό, αν και τα πράγματα δεν ειναι καθόλου εύκολα. Έτσι όπως είναι η κατάσταση σήμερα στη χώρα μας ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για τις επιλογές σου, οπότε δεν αποκλείω μια μέρα να με δείς να γυρίζω στο νησί και να κάνω το φιλόλογο ή να διδάσκω μουσική σε κάποια Φιλαρμονική!

Ε.Φ.: Θεωρείς ότι το σύστημα στην Ελλάδα στην επιλογή σε auditions και στη διανομή ρόλων, λειτουργεί αξιοκρατικά;

Π.Γ.: Τα πράγματα δεν ειναι πάντα αξιοκρατικά γιατι υπάρχει ο υποκειμενικός παράγοντας και είναι φυσιολογικό σε κάποιο σκηνοθέτη να ταιριάζεις περισσότερο ενώ σε κάποιον άλλο λιγότερο. Έχω πάρει πολλές φορές δουλειές από ακροάσεις και ανθρώπους που ούτε καν με ήξεραν οπως βέβαια εχω απορριφθεί κιόλας. Όλα είναι μέσα στο παιχνίδι, το θέμα είναι να κάνεις ο,τι καλύτερο μπορείς, να μη σταματάς να επιμένεις και να δουλεύεις τις δεξιοτητές σου - εφόδια για να μπορείς να είσαι μερος του ανταγωνισμού.

Ε.Φ.: Με τι ασχολείσαι τον ελεύθερο χρόνο σου στην Αθήνα;

Π.Γ.: Δυστυχώς δεν έχω πολύ ελεύθερο χρόνο διότι ασχολούμαι με πολλά, όμως όταν βρίσκω, χαίρομαι να περνάω χρόνο με τους φίλους μου και να ταξιδεύω στο εξωτερικό, κυρίως στην Ιταλία. Έχω έρωτα με τα ιταλικά!

Ε.Φ.: Στην Κέρκυρα έρχεσαι τακτικά και από ποιο μέρος του νησιού είσαι;

Π.Γ.: Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην πόλη. Αν με ρωτησεις ποιές είναι οι ρίζες μου θα σου έλεγα ότι νιώθω το χωριό της μάνας μου, τους Κυνοπιάστες. Αγαπώ το χωριό γιατί ειναι όμορφο και οι ανθρωποί του θερμοί, φιλικοί και ιδιαιτέρως δεμένοι μεταξύ τους. Δυστυχώς οι παραστάσεις δεν μου επιτρέπουν να έρχομαι τακτικά αν και τον τελευταιο χρόνο κάνω κάτι ταξίδια αυθημερόν λόγω των σπουδών μου στο μουσικό πανεπιστήμιο εκεί, πιθανότατα θα με βρεις κάποιες μέρες του καλοκαιριού και σίγουρα το πάσχα να παίζω φλάουτο στη Παλαιά Φιλαρμονική!

Ε.Φ.: Σου λείπει η ζωή στο νησί;

Π.Γ.: Και βέβαια μου λείπει, κυρίως μου λείπουν αυτά που για κάποιον που ζεί εκεί είναι αυτονόητα, όπως η θάλασσα, λατρεύω να πηγαίνω και να κάθομαι στη θάλασσα ακόμα και το χειμώνα. Μου λείπουν οι συγγενείς μου, κάποιοι φίλοι, ο παππούς μου! Πράγματα που έχουν να κάνουν κυρίως με μνήμες της παιδικής ηλικίας οχι τόσο με το κοσμικό κομμάτι του νησιού.

Ε.Φ.: Θα ήθελες να στείλεις ένα μήνυνα στους επισκέπτες μας που θα διαβάσουν τη συνέντευξή σου;

Π.Γ.: Θα ήθελα να πω, αν στους επικέπτες που διαβάσουν τη συνεντευξη μου τύχει να είναι και κάποιος από τους τοπικούς παράγοντες του νησιού, πως - σαν ένας νέος που αγαπά την Κέρκυρα- με θλίβει η εικόνα του παραλιακού της Γαρίτσας, με κάνει να θυμώνω και ταυτόχρονα να απορώ γιατί ακόμα δεν έχει γίνει κάτι. Κάθε φορά που έρχομαι δεν βλέπω ούτε καν την πρόθεση να βελτιωθεί αυτή η εικόνα του νησιού. Ειναι κρίμα οι άνθρωποι την αγάπη τους για το νησί να την αποτυπώνουν με συρματοπλέγματα που θα μας προστατέψουν μόνο και μόνο για να μην πέσουμε σε καμιά τρύπα. Σας βεβαιώ οτι δεν υστερεί σε τίποτα η Κέρκυρα από άλλες πόλεις της Ιταλίας, η διαφορά δυστυχώς βρίσκεται στη νοοτροπία. Και στη δικιά μου νοοτροπία πέρα απο την όμορφη αρχιτεκτονική του νησιού, την πλούσια μουσική παράδοση και τη Σπιανάδα, θα έβλεπα και πολλά άλλα πράγματα, όπως για παράδειγμα το ποδήλατο, δυστυχώς όμως μάθαμε στην ευκολία και το ''δε βαριέσαι'' και κάπως έτσι οι ποδηλατόδρομοι έγιναν θέσεις πάρκινγκ. Πολιτισμός δεν είναι μόνο οι Φιλαρμονικές και το Πάσχα είναι και η ευγένεια των αθρώπων πρός τον τόπο που τους φιλοξενεί. Εύχομαι στην επόμενη επίσκεψη το νησί να είναι ακόμα πιο όμορφο.

Επιμέλεια άρθρου:  Φαϊτά Ελίνα

Φωτογραφίες: Δημήτρης Ευλαμπίδης (redbox studio) και Λεωνίδας Βασιλόπουλος