Μια διαφορετική ματιά για την παράσταση "Καμπιέλο" από τη Φωτεινή Τζέκου

To Καμπιέλο. Μία διαφορετική ματιά... από την εκπαιδευτικό Φωτεινή Τζέκου

«Θέατρο σημαίνει πολιτισμός.» Έκφραση χιλιοειπωμένη. Μας αγγίζει με διαφορετικό τρόπο. Αγγιζόμαστε με αποστάσεις, αγγιζόμαστε με θεατρικές παραστάσεις. Το ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας και το Καμπιέλο του Γκολντόνι μας ταξίδεψε πέρα από την κωμωδία του 18ου αιώνα. Κέρκυρα 2012. Μαθητές που παρελαύνουν σε δικές τους στράτες, γονείς αγανακτισμένοι, πορείες, αγώνας, αυτοκτονίες, σημειώματα, οικονομική κρίση, ανεργία, αρχή μετανάστευσης. Μπαμπά γιατί πρέπει να πας; Πες μου γιατί-Γιατί έτσι είναι η ζωή, καημένα παιδάκια. Ο φτωχός δουλεύει και ιδρώνει. Σοφία, Νότα, Αλεξάνδρα, Κατερίνα, Μαριέττα, Βασίλης, Γιάννης, Σωτήρης, Σπύρος, Βαγγέλης, Γιώργος. Υπνωτισμένοι από τον τρόπο που έπαιζαν δεν γελάσαμε μόνο. Αναγνωρίσαμε τη μουσική στα λόγια τους. Νότια Ιταλία. Telo na mbriakeftò na mi' ppensefso- na klafso ce na jelaso telo arte vrài;-ma mali rràggia evò e' nna kantaliso, Μιλήσαμε Greci. - sto fengo e' nna fonaso; Andra mou paei- στο φεγγάρι να φωνάξω: o άντρας μου πάει.
Τους ακολουθήσαμε στο καμπιέλο της Γαληνοτάτης, σε πόλεις χάρτινες «καθώς πρέπει διαβάτες…»μεθυσμένοι στην ατμόσφαιρα των σκηνικών.
Η via del campo είναι fata morgana Μία ψευδαίσθηση, ένας μύθος, ένα γέλιο που παγώνει στο στήθος όταν σβήνουν τα μάτια τα πλάνα.
Αρχίσαμε να ελπίζουμε. Ξεχαστήκαμε. Για λίγο.
Ιβώ έ πλώνω πενσέοντα σέ σένα
τσέ γιά σένα ψυχή μου αγαπώ
μά πού πάω πού σύρνω πού στέω
εις τήν καρδιά μου πάντα σένα βαστώ.
Kali nifta.

Φωτεινή Τζέκου
Εκπαιδευτικός