Ανακοινώνεται ότι η Έκθεση Ζωγραφικής του Αλἐξανδρου Θεοχαράτου ΑΘΗΝΑ - ΒΑ'Ι'ΜΑΡΗ EXPRESS που φιλοξενείται στο Τμήμα Περιοδικών Εκθέσεων της Πινακοθήκης του Δήμου Κέρκυρας, παρατείνεται έως την 8η Νοεμβρίου 2015 εξαιτίας του ενδιαφέροντος του φιλότεχνου κοινού.

Ώρες Λειτουργίας: 10.00 - 16.00 ( Καθημερινά εκτός Δευτέρας)
Πληροφορίες 26610 48690

ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΔΗΜΟΥ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

Παλαιά Ανάκτορα

2661048690

www.artcorfu.com

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Την Παρασκευή, 9 Oκτωβρίου 2015 εγκαινιάζεται στο Τμήμα Περιοδικών Εκθέσεων, (Παλαιά Ανάκτορα, Περιστύλιο) η έκθεση ζωγραφικής ΑΘΗΝΑ-ΒΑΪΜΑΡΗ EXPRESS του κ. Αλέξανδρου Θεοχαράτου. 

Ένα πολύ ενδιαφέρον για την αισθητική του πρόταση σύνολο τριάντα έργων αποτυπώνει τις αναζητήσεις του δημιουργού σχετικά με την χρησιμότητα της τέχνης σε ένα ζωντανό και αγωνιώδη διάλογο με την κοινωνία.  Σε ένα μας μεταφέρει τον προβληματισμό του:  

Έναρξη 19.30

Διάρκεια: 9-08 Νοεμβρίου 2015

Ώρες λειτουργίας: 10.00-16.00 (καθημερινά, εκτός  Δευτέρας).

        ΑΘΗΝΑ-ΒΑΪΜΑΡΗ EXPRESS

          Στις άκρες της αποβάθρας ενός τρένου της όπως οι περισσότεροι γνωρίζουμε, έχουν καταγραφεί από τα πιο συγκλονιστικά ανθρώπινα στιγμιότυπα, αυτοκτονίες, εκτελέσεις, μοιραίοι και αναπόφευκτοι αποχαιρετισμοί, αφίξεις σε νέες πατρίδες για μία καλύτερη τύχη, υποδοχές όσων θεωρήθηκαν για πάντα χαμένοι, αναχωρήσεις για περιηγήσεις και εξερευνήσεις και άλλα πολλά συμβάντα, πάντα σε μία επαναλαμβανόμενη ταλάντευση της ιστορίας των σύγχρονων κοινωνιών. Σε αυτή την ακρογραμμή -τοπίο γόνιμο της  έκφρασής της- η μνήμη μας μιλά ζωηρά και ακατάπαυστα, σε μία πηγαία, αυθόρμητη και ρέουσα ανταλλαγή απόψεων με τον χρόνο, τον σκληρό, νομοτελειακό ανθρώπινο χρόνο. Φαινόμενα που χαρακτηρίζουν την αντίληψη και συμπεριφορά μας στο μακρύ αλλά και γρήγορο ταξίδι του, με διαφορετικό ένδυμα επανέρχονται ανά περιόδους και σαν εναλλασσόμενες εικόνες των ίδιων σταθμών της διαδρομής μας συνθέτουν τα δεδομένα για την κινηματογραφική λήψη ενός ιστορικού λόγου μακριάς διάρκειας. Σήμερα καθώς διανύουμε μία ακόμα περίοδο οικονομικής κρίσης με διάφορες όψεις παγκοσμίως και συχνές αλλαγές σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, η νομοτέλεια της ενδυνάμωσης του ολοκληρωτισμού προκύπτει το ισχυρό τοπίο που γεννά τις παραπάνω εξελίξεις και προκαλεί και πάλι την καταγραφή και τον σχολιασμό της μέσω των εικόνων της. Ο ανθρώπινος ολοκληρωτισμός, βίωμα και αίσθημα, δημιουργός απολυταρχικής συμπεριφοράς και των παράγωγών της (καθοδήγηση της ανθρώπινης σκέψης και στάσης και επιτυχής  έλεγχός τους κ.ά.) συναντάται σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας και όχι μόνο στις λειτουργίες των φορέων και παραγόντων που ασκούν εξουσία. Η συνεχής τροφοδοσία του εγωισμού που εκφράζεται ποικιλοτρόπως στις σχέσεις της οικογένειας, των δύο φύλων, της συνεργατών και συναδέλφων, των συμμετεχόντων στην μαθησιακή διαδικασία, στην πνευματική έκφραση και αλλού έχει παρεισφρήσει και ροκανίζει τον μίσχο κάθε διαφοροποιημένης εικόνας. Από τα παράθυρα του τρένου της μνήμης παρακολουθούμε συνεχώς τις εναλλασσόμενες εικόνες μεγάλων ανισοτήτων. Σταθερή ωστόσο  στον ορίζοντα κάθε τοπίου η ίδια διεργασία σύνθεσης μίας εικόνας,  του ισχυρού πατέρα ηγέτη για όλα τα επίπεδα εξουσίας και κυρίως τα πρωτεύοντα, εγγυητή της νέας νομιμότητας αλλά πάντα της ευμάρειας, ισχυρός σκοπός της σύγχρονης δημοκρατίας. Σύσσωμο το πολιτικό σύστημα φαίνεται να δουλεύει νυχθημερόν για την σμίλευση της εικόνας αυτής, της προσωπικότητας του σωτήρα που σταδιακά και σιωπηλά υποκαθιστά οποιαδήποτε συλλογική αναγκαιότητα και δράση. Στην κρίσιμη καμπή που οι παραπάνω αντιλήψεις προκύπτουν όλο και πιο ενδυναμωμένες το αίσθημα της ασφυξίας ξεχύνεται, θολώνει και ναρκώνει τα τοπία των εικόνων μας. Μία κοινωνία υπνωτισμένη, χωρίς μεγάλες δυνατότητες αντίδρασης, υπό το τερατώδες άγχος της καθημερινής επιβίωσης αποδέχεται την μετάλλαξή της από τόπο και πατρίδα των πολιτών και της αλληλεγγύης, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε κοινωνία αδίστακτης κακοποίησης όλων των αξιών. Με ένα ανεπαίσθητο τρόπο στις ράγες του τρένου της ιστορίας και πάλι η ανθρώπινη κατάθλιψη και η απόγνωση λιπαίνουν τους τροχούς. Ορισμένοι περνούν στην αιώνια ζωή αυτόχειρες κουρασμένοι από την δύναμη της νομοτέλειας, οι περισσότεροι παρακολουθούν με το δάκτυλο στο στόμα.

                  Με καλό αφηγητή τον κ. Αλέξανδρο Θεοχαράτο το τρένο της ιστορίας μας ταξιδεύει ταχέως ενώνοντας δύο σταθμούς μνήμης, την σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα και την όχι πολύ μακρινή στην γερμανική Βαϊμάρη του Μεσοπολέμου στην έκθεση ζωγραφικής ΑΘΗΝΑ ΒΑΪΜΑΡΗ EXPRESSπου παρουσιάζεται στην την περίοδο 9-30 Οκτωβρίου 2015. Στο πεδίο των γεμάτων συμβολισμών εικόνων με αναπόφευκτη την δυνατότητα των παραλληλισμών ο ταξιδιώτης θεατής μετακινείται άνετα από την Αθήνα (και την Κέρκυρα) του τουρισμού, της παράδοσης και της πνευματικής ζωής στην Αθήνα της περισυλλογής, της θλίψης, της οικονομικής δυσπραγίας, της αναμονής και αδημονίας και μετά στην Βαϊμάρη των τεχνών, του εξπρεσιονισμού και του Bauhaus, των εργασιακών αλλαγών, των ανισοτήτων και των εκκολαπτόμενων εκρήξεων. Και στις δύο περιπτώσεις η κοινωνία υπό το πέπλο του κοσμοπολιτισμού φαίνεται να ανοίγει την είσοδο στο μικρόβιο συμπεριφορών ολοκληρωτικής υφής. Κάπου εκεί ο Ισπανικός Εμφύλιος και άλλα τοπία μας μιλούν για τις μοιραίες συνέπειες της ασφυξίας στο παρελθόν. Χωρίς δυσκολίες ο λόγος του προικισμένου δημιουργού κατασκευάζει το ταξίδι μας και μας ξεναγεί  από τα παράθυρα της μνήμης. Με μία βαθειά ποιητική ανάγνωση, με την καρδιά και τα μάτια στραμμένα στον άνθρωπο, χρησιμοποιεί τα εργαλεία και τους τρόπους της τέχνης του στην σύνθεση των δεδομένων και μας παραδίδει ποικίλες εναλλασσόμενες σκηνές συγχρονίας και παρελθόντος σε μία ματιά. Η επίπονη τεχνική της πυρογραφίας καλλιεργεί  εδώ ένα ιδιαίτερο ύφος με δεξιοτεχνικά αποτελέσματα. Είμαστε εμπρός σε ένα εξαιρετικό σχεδιαστή και σε μία εικαστική πρόταση από τις πιο αξιόλογες του είδους της. Κάπου εδώ το τρένο της μνήμης  τροφοδοτείται από την φλέβα της τέχνης με το δυνατό κόκκινο χρώμα της ζωής. Ο δημιουργός μας που ρωτά εναγωνίως πού πάει η Τέχνη στο μονοπάτι της ζωής, ποιά η λειτουργία της, κάπου στην κορυφογραμμή της μας την συναντά με την γερμανική και ελληνική βαλίτσα της να  χαμογελά καθώς μας κοιτά όλους στα μάτια.

Μαρία Μελέντη, ιστορικός τέχνης