Ντάρια Κοσκόρου: η Γυναίκα στο «τιμόνι» του Μουσείου Καποδίστρια

Εμφανίσεις:

Ημ / νία: 08.03.20

Η Ντάρια Κοσκόρου, Διευθύντρια- Επιμελήτρια του εμβληματικού Μουσείου Καποδίστρια στην Κουκουρίτσα Ευρωπούλων, μία από τις εκπροσώπους του Πολιτισμού της Κέρκυρας, μιλάει στο Corfuland.gr και στην Ελίνα Φαϊτά για το Μουσείο Καποδίστρια,  την Κουκουρίτσα, τον πολιτισμό  και δίνει το δικό της μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.

Ε.Φ. Πως οραματίζεσαι το Μουσείο Καποδίστρια τα επόμενα χρόνια;

Ν.Κ.: Εύχομαι το Μουσείο Καποδίστρια, όπως κάθε ζωντανός οργανισμός που δέχεται αγάπη και φροντίδα, να μεγαλώνει και συνεχώς να δυναμώνει! Θέλω να γίνει μέρος της ζωής όλων των Κερκυραίων, απαραίτητος σταθμός για τους επισκέπτες του νησιού και ένας διεθνούς ακτινοβολίας φορέας σε ό,τι αφορά τον Κυβερνήτη και την εποχή του. Οραματίζομαι ένα μουσείο πρότυπο για την αειφόρο λειτουργία οργανισμών, ένα μουσείο που συνεισφέρει στην υπεύθυνη και ευεργετική για την περιοχή και τον τόπο ανάπτυξη. Εντός του κτήματος της Κουκουρίτσας, ονειρεύομαι και τα 13 στρέμματα του κήπου να αποκατασταθούν, ώστε να γίνει όλος ο υπαίθριος χώρος του μουσείου επισκέψιμος, με διαδρομές, δράσεις και σημεία ενδιαφέροντος για τη ιστορία της Κουκουρίτσας και τη βιοποικιλότητά της. Το παλιό γκαράζ, ένα κτήριο του Μεσοπολέμου που σώζεται μέσα στο κτήμα, να αποκατασταθεί και να στεγαστεί εκεί το Κέντρο Καποδιστριακών Μελετών, δίνοντας πρόσβαση σε όλους στη βιβλιοθήκη και τα ψηφιακά αρχεία για τον Καποδίστρια, αλλά και να φιλοξενεί εκπαιδευτικές και ερευνητικές δραστηριότητες. Και φυσικά οραματίζομαι να επιτύχει ο φορέας τη βιωσιμότητά του, εξασφαλίζοντας επαρκή σταθερή χρηματοδότηση και την αγάπη όλων.

Ε.Φ.: Τι είναι για εσένα προσωπικά το Μουσείο Καποδίστρια;

Ν.Κ.: Το Μουσείο Καποδίστρια για μένα είναι το μεγάλο μου στοίχημα! Όταν στις αρχές του 2015 το Δ.Σ. του Μουσείου με εμπιστεύτηκε να συμμετέχω στις εργασίες εκσυγχρονισμού και να οργανώσω τη λειτουργία του Μουσείου από τη θέση του Διευθυντή - Επιμελητή, δύο κεντρικά κομμάτια του παζλ της προσωπικότητάς μου ενώθηκαν! Από τη μία ανέλαβα την ευθύνη λειτουργίας ενός φορέα που σχετίζονταν απόλυτα με την επαγγελματική και επιστημονική μου κατάρτιση και συγχρόνως καλούμουν να συμβάλλω κι εγώ στην εκπλήρωση του οράματος και επιθυμίας της προγιαγιάς μου, της Μαρίας Καποδίστρια - Δεσύλλα. Από τότε μέχρι σήμερα εργάζομαι με πάθος για να προσφέρουμε σύγχρονες, επιστημονικές και συνάμα φιλικές προς το κοινό υπηρεσίες, όπως ακριβώς επιβάλλεται να πράττουν τα μουσεία στον 21ου αιώνα. Είναι μεγάλο στοίχημα για ένα μικρό, ιδιωτικό και χωρίς εξασφαλισμένους πόρους Μουσείο, που εδρεύει στην περιφέρεια να μπορεί να λειτουργεί στα πρότυπα ενός σύγχρονου μουσειακού φορέα διεθνών προδιαγραφών. Και αυτό το στοίχημα σε ένα μεγάλο βαθμό το έχουμε ήδη κερδίσει!

Ε.Φ.: Είσαι μία από τις γυναίκες του νησιού που εκπροσωπούν τον Πολιτισμό της Κέρκυρας. Ποια τα συναισθήματά σου;

Ν.Κ.: Σας ευχαριστώ πολύ Corfuland για την τιμή να με επιλέξετε για την ημέρα της γυναίκας! Αισθάνομαι περήφανη που μου δίνεται η δυνατότητα να συμβάλλω στη διαμόρφωση του σύγχρονου πολιτισμού και στη διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου μας, συνεργαζόμενη με μια κοινωνία που αντιλαμβάνεται ως ζωτικής σημασίας τη σχέση της με την τέχνη, την αισθητική, την αρμονία διαχρονικά. Νιώθω επομένως πολύ τυχερή που είμαι μια γυναίκα της Κέρκυρας! Νιώθω τυχερή επίσης για το “timing”, δηλαδή που γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μια ευρωπαϊκή δημοκρατική χώρα, σε μια περίοδο της ιστορίας που οι προηγούμενες γενιές γυναικών είχαν διεκδικήσει για μένα το δικαίωμα στην ισότητα και τη χειραφέτηση. Έτσι λοιπόν μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον, μια κοινωνία και μια εποχή που δεν μου έβαλε μεγάλα εμπόδια να ακολουθήσω τα όνειρα και το πάθος μου, που δεν είναι άλλο από το να είμαι ένας ελεύθερος άνθρωπος που ασχολείται με μουσεία, εκθέσεις και τον πολιτισμό. Είναι εξάλλου δείγμα του πολιτισμού μας που εδώ εκλέξαμε το 1956 την πρώτη γυναίκα δήμαρχο της Ελλάδας για Δήμαρχο Κερκυραίων, την προγιαγιά μου. Σήμερα το κίνημα #metoo έχει δώσει τη δυναμική και την ευθύνη στη δική μου γενιά να εξασφαλίσουμε για εμάς και για τις επόμενες γενιές γυναικών που θα μπαίνουν στον επαγγελματικό στίβο - είτε είναι στο χώρο του πολιτισμού είτε αλλού - να μην υπάρχει καμμία ανοχή στη χειραγώγηση και στον εκβιασμό, λόγω φύλου.

Ε.Φ.: Θα ήθελες να μας μιλήσεις για την οικογενειακή σου κατάσταση ως προς τον Ιωάννη Καποδίστρια και το Μουσείο;

Ν.Κ.: Η αλήθεια είναι ότι η σχέση μου με το Μουσείο είναι ταυτόχρονα επαγγελματική και προσωπική. Είμαι κι εγώ απόγονος της οικογένειας Καποδίστρια και μάλιστα έχω ζήσει στο σπίτι της Κουκουρίτσας, πριν αυτό δωρηθεί από την προγιαγιά μου, τη Μαρία Καποδίστρια-Δεσύλλα, για να μετατραπεί σε Μουσείο αφιερωμένο στον πρόγονό μας Ιωάννη Καποδίστρια. Έχω λοιπόν ζήσει στο σπίτι, στο κτήμα, με τα αντικείμενα που φυλάσσονται σήμερα σε προθήκες να αποτελούν μέρος της διακόσμησης και της επίπλωσης του οικογενειακού μας εξοχικού. Βέβαια οι αναμνήσεις μου είναι πολύ περιορισμένες αφού ήμουν πολύ μικρή όταν πέθανε η Μαρί και η Κουκουρίτσα πέρασε στην ιδιοκτησία και την φροντίδα των 3 σωματείων στα οποία δωρήθηκε - την Αναγνωστική Εταιρία Κερκύρας, τη Φιλαρμονική Εταιρεία Κερκύρας (Παλαιά) και την Εταιρεία Κερκυραϊκών Σπουδών. Όταν μεγάλωσα και επέλεξα να εργαστώ με εκθέσεις, μουσεία και τον πολιτισμό δεν μου πέρασε ποτέ από το νου ότι η επαγγελματική μου πορεία μια μέρα θα με οδηγούσε και πάλι στην Κουκουρίτσα.

Ε.Φ.:. 3 Μαρτίου άνοιξε ξανά το Μουσείο σε καθημερινή βάση. Οι μαθητές από τις πενθήμερες το επισκέπτονται αυτές τις ημέρες;

Ν.Κ.: Ανοίξαμε για το κοινό με την καθημερινή μας λειτουργία για το 2020 μόλις αυτή την εβδομάδα και ναι, οι κρατήσεις για επισκέψεις σχολικών εκδρομών συνεχώς πυκνώνουν. Αλλά και όλο το χειμώνα η Μουσειοσκευή μας, το εκπαιδευτικό υλικό δηλαδή που στέλνουμε στα σχολεία, ταξίδευε και ταξιδεύει σε σχολεία σε όλη την Ελλάδα. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε “παίζουν” με το εκπαιδευτικό πρόγραμμα του Μουσείου μαθητές μέσα στην τάξη τους στην Αργολίδα, τη Θεσπρωτία, την Αττική, την Κοζάνη, κ.α.

Ε.Φ.: . Θα ήθελες να στείλεις ένα μήνυμα για την Ημέρα της Γυναίκας;

Ν.Κ.: Όταν έφυγα από την Κέρκυρα στα 18 μου, από την προστασία του νησιού και της οικογένειάς μου, και βρέθηκα στην Αγγλία για σπουδές, μέντορας και φάρος μου έγινε η καθηγήτριά μου στην Ιστορία Τέχνης, Griselda Pollock. Η Pollock είναι ίσως η σημαντικότερη ιστορικός τέχνης για την αναγνώριση των γυναικών στην τέχνη και την ανατροπή των πατριαρχικών δομών του καλλιτεχνικού στερεώματος. Μόλις προχθές τιμήθηκε με το βραβείο Holberg (ένα από τα σημαντικότερα βραβεία για τις ανθρωπιστικές επιστήμες) για τη συμβολή της στη ανάδειξη αυτού του θέματος και στη καθιέρωσή του ως επιστημονικού πεδίου μελέτης. Είναι συναρπαστική επομένως η περίοδος για όλους μας, γιατί κι εμείς καλούμαστε να συν-διαμορφώσουμε το πλαίσιο και το λεξιλόγιο για το μέλλον της κοινωνίας μας, σε θέματα σεβασμού και ίσης συμμετοχής των φύλων. Εμείς. Όλοι μας καθορίζουμε τις αξίες και την αξία μας.