Ευαγγελία Ράντου: Από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας στο Watermill του Bob Wilson

11.08.2015

Η Ευαγγελία Ράντου, η Κερκυραία χορεύτρια και ηθοποιός, μας έχει πολλάκις εντυπωσιάσει με το ταλέντο της .Τη γνωρίσαμε μέσα απ' τη συμμετοχή της στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004 που σκηνοθέτησε ο Δημήτρης Παπαϊωάννου οπου έκανε την έγκυο με τη φωτιζόμενη κοιλιά, και έκτοτε έχει στο ενεργητικό της πολλές σημαντικές συνεργασίες και εμφανίσεις. Συμμετείχε στην ταινία “Κινέττα” του Γιώργου Λάνθιμου το 2005, έκανε το διεθνές κινηματογραφικό της ντεμπούτο με τη συμμετοχή της στην ταινία “Attenberg” της Αθηνάς Rachel Τσαγκάρη το 2011, καθήλωσε με την ερμηνεία της ως Μήδεια στο ομώνυμο έργο του Δημήτρη Παπαϊωάννου, παρουσίασε την κορύφωση του ρόλου της Μήδειας, στα 20 γενέθλια του Watermill, του δημιουργικού κέντρου που έχει φτιάξει ο Bob Wilson, μπροστά σε πλήθος εκλεκτών καλεσμένων το 2013. Πρόσφατα βρέθηκε στο Αζερμπαϊτζάν, όπου συμμετείχε στην τελετή έναρξης των πρώτων ευρωπαϊκών αγώνων με την ομάδα του Δημήτρη Παπαϊωάννου. Η Ευαγγελία Ράντου μίλησε στο Corfuland.gr και τη Χριστιάνα Παππά για το χορό, τις εμπειρίες της και τα μελλοντικά της σχέδια.

X.Π.: Πως ξεκίνησες την ενασχόλησή σου με το χορό;

Ε.Ρ.: Η ενασχόλησή μου με τον χορό ήταν ουσιαστικά μια επιλογή της μητέρας μου.Ήταν εκείνη που αποφάσισε όταν ήμουν πολύ μικρή ακόμα να με πάει σε μια σχολή χορού.Δεν ξέρω αν ήταν τυχαία επιλογή ή όχι πάντως εμένα μου έδειξε τον δρόμο μου και θα την ευχαριστώ πάντα γι’αυτό.

Χ.Π.: Ποιά ήταν η στιγμή που αποφάσισες πως ο χορός θα είναι το επάγγελμά σου;

Ε.Ρ.: Ήρθαν όλα κάπως φυσικά και δεν ένιωσα ποτέ το βάρος μιας απόφασης αν έπρεπε να ασχοληθώ με αυτό επαγγελματικά ή με κάτι άλλο, το αντίθετο θα έλεγα ,ένιωθα ότι δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι άλλο εκτός απο αυτό.

Καταλυτικό ρόλο πάντως την περίοδο εκείνη έπαιξε και ο δάσκαλός μου τότε,ο Σωτήρης Μπουχάγιαρ ,ο οποίος μου αποκάλυψε και όλη την  μαγεία του χορού αλλά και με προετοίμασε για την σκληρότητά του.

Χ.Π.: Ποιές δυσκολίες αντιμετωπίζει ένας επαγγελματίας χορευτής και χορογράφος στην Ελλάδα;

E.P.: Ουσιαστικά οι επαγγελματίες χορευτές και χορογράφοι τις ίδιες δυσκολίες αντιμετωπίζουν παντού,όπου και να βρίσκονται στον κόσμο. Δεν θέλω να μιλήσω για το αν στην Ελλάδα έχουμε λιγότερη στήριξη απο κρατικούς ή ιδιωτικούς φορείς και ανύπαρκτη οργάνωση,αυτά τα έχουμε πει τα ξέρουμε και κατά κάποιο τρόπο καλώς ή κακώς έχουμε μάθει να τα διαχειριζόμαστε. 

Η πραγματική δυσκολία νομίζω έχει να κάνει με το μέσα μας, με την σχέση που αποκτάμε με την τέχνη μας και πως τοποθετούμε τους εαυτούς μας μέσα σε αυτήν. Με την ακόρεστη δίψα να εξελισσόμαστε και να αναζητάμε συνεχώς κάτι καινούργιο ,με μια ανυσηχία που μας περιβάλλει ,με το να τεστάρουμε συνεχώς τα όρια και τις αντοχές μας ,με το να αναμετράσε με το έργο σου εαν είσαι δημιουργος και με τον εαυτό σου εαν είσαι performer , να ψάχνεις να βρείς την αλήθεια σου και την ταυτότητά σου.

Δημιουργικές δυσκολίες που δεν ορίζονται απο την χώρα ή την εθνικότητα, είναι κάπως κοινές για όλους.

Χ.Π.: Λένε πως το σώμα μιλάει καλύτερα από το στόμα κάποιες φορές. Ισχύει αυτό κατά τη γνώμη σου;

E.P.: Το σώμα λέει πάντα την αλήθεια ,αυτό νομίζω.

Χ.Π.: Το ευρύ κοινό σε γνώρισε μέσα από τη συμμετοχή σου στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004, όπου αναπαράστησες την έγκυο γυναίκα. Η συμμετοχή σου στην έναρξη των πανευρωπαϊκών αγώνων στο Μπακού τον Ιούνιο, σου ξύπνησε μνήμες από το 2004;

Ε.Ρ.: Υπάρχουν κάποιοι καλοί φίλοι και συνάδελφοι με τους οποίους γνωριζόμαστε 20 χρόνια πια..έχουμε μεγαλώσει μαζί και κατά έναν περίεργο τρόπο παρόλο που μπορεί να χανόμαστε ανά περιόδους, όταν βρισκόμαστε ξανά σε μια δουλειά μαζί υπάρχει μια πολύ βαθιά σύνδεση μεταξύ μας και σεβασμός. Αυτό ήταν για μένα το πιο συγκινητικό κομμάτι της ζωής μου στο Baku. Πέρασα τους τελευταίους 7 μήνες της ζωής μου με φίλους που χαίρομαι να δουλεύω μαζί, που εκτιμώ βαθιά ,που οριμάζω δίπλα τους ,μου μαθαίνουν συνεχώς καινούργια πράγματα και με βοηθούν να γίνομαι καλύτερη.Με φίλους που μας συνδέουν πολλές κοινές εμπειρίες και μέσα σε αυτές ήταν και η Ολυμπιάδα του 2004 ,οπότε ναι, ήταν πολύ όμορφο και συγκινητικό να βρισκόμαστε κάτω απο το ίδιο πλαίσιο δουλειάς 11 χρόνια μετά ,πολύ πιο ώριμοι να διαχειριστούμε τις δυσκολίες και τις απαιτήσεις ενός τόσο μεγάλου project.

Χ.Π.: Το 2013 βρέθηκες στο καλοκαιρινό πρόγραμμα του δημιουργικού κέντρου του Bob Wilson, όπου και παρουσίασες το σόλο με τις καρέκλες από τη “Μήδεια 2”. Πως ήταν η συνεργασία σου με τον Bob Wilson;

Ε.Ρ.: Το 2013 ,όπως και την επόμενη χρονιά το 2014 που βρέθηκα στο Watermill Center του Βοb Wilson, είχα την ευκαιρία να παρουσιάσω την πρώτη χρονιά στο καλοκαιρινο Gala που διοργανώνει ένα απόσπασμα απο την παράσταση του Δημήτρη Παπαϊωάννου ‘Μήδεια2’ και συγκεκριμένα το σόλο με τις καρέκλες και την δέυτερη χρονιά να δουλέψω σε πιο προσωπικό επίπεδο μαζί του για ένα project που αφορά το έργο του Bach σε συνεργασία με τη Μαρία Ναυπλιώτου και τον Μιχάλη Θεοφάνους και κάτω απο την χορογραφική επιμέλεια της Lucinda Childs.

Ήταν μεγάλη τιμή για μένα να τον γνωρίσω και να ζήσω τον τρόπο δουλειάς του και τον τρόπο που προσεγγίζει τα πράγματα. Είναι εξαιρετικά ευφυής ,εξαιρετικά απαιτητικός και πηγη έμπνευσης για έναν καλλιτέχνη.

Χ.Π.: Θα ξεχώριζες κάποια στιγμή, ως σταθμό στην καριέρα σου;

Ε.Ρ.: Σταθμός στην καριέρα μου υπήρξε  η συνεργασία μου με τον Δημήτρη Παπαϊωάννου για την ‘Μήδεια2’ . Όχι τόσο για την απήχηση που είχε στον κόσμο όσο για την ευκαιρία που μου έδωσε να βρεθώ και να δουλέψω τόσο εντατικά δίπλα του. Μετακίνησε πολλά πράγματα μέσα μου και μου έμαθε ακόμα περισσότερα.Είναι σπουδαίος καλλιτέχνης, απίστευτα ευφυής και νιώθω πραγματικά πολύ τυχερή που ζώ στην ίδια εποχή με αυτόν και δουλεύω μαζί του.

Χ.Π.: Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;

Ε.Ρ.: Μελλοντικά σχέδια;; Να συνεχίσω να μαθαίνω, να εξελίσσομαι ,να εμπνέομαι και να εμπνέω τους ανθρώπους γύρω μου και τους συνεργάτες μου και να χορεύω μέχρι όσο αντέχουν τα κοκκαλά μου!

Χ.Π.: Στην Κέρκυρα έχεις ιδρύσει το Garage Performing Arts Center. Πες μας λίγα λόγια για αυτό το χώρο.

Ε.Ρ.: Επέστρεψα στην Κέρκυρα μαζί με την αδελφή μου Μαίρη το 2012, με την οποία ιδρύσαμε το Garage Performing Arts Center.

To Garage είναι ένα εργαστήρι για καλλιτέχνες,ένας χώρος όπου μπορούν να δουλεύουν ,να δημιουργούν , να πειραματιζονται ,να ερευνούν και να παρουσιάζουν την δουλειά τους.

Θέλουμε να είναι ένα σημείο συνάντησης μεταξύ δημιουργών αλλά και των καλλιτεχνών με την  τοπική κοινωνία όπου η συνδιαλλαγή και η ανταλλαγή απόψεων και πληροφοριών θα αποτελεί πηγή δημιουργικότητας ,έρευνας και επικοινωνίας.

Στα 2 χρόνια λειτουργείας του, το Garage έχει φιλοξενήσει 13 Resident Artists ως συμπαραγωγός στα έργα τους, 9 χορογράφους που έχει παρουσιάσει δουλειά τους κι έχουν δώσει σεμινάρια ,τον οργανισμό ‘Breaking The Borders’ καθώς και επαγγελματίες Έλληνες και ξένους χορευτές ως guest teachers.

Ελπίζουμε να οργανώσουμε και να φιλοξενήσουμε ακόμα περισσότερες δράσεις και θέλουμε να ευχαριστήσουμε θερμά όλους όσους μας στηρίζουν σε αυτό το εγχείρημα, παρακολουθούν τις δράσεις μας και είναι κοντά μας σε όλο αυτό. Το Garage δεν επιχορηγήται από κάποιον κρατικό φορέα, οπότε η στήριξή τους είναι πολύ σημαντική για εμάς και για την συνέχεια που θέλουμε να έχουμε.

Χ.Π.: Θα ήθελες να πείς κάτι στους νεαρούς αναγνώστες του corfuland.gr που αγαπούν το χορό και σκέφτονται να ασχοληθούν επαγγελματικά με αυτόν;

Ε.Ρ.: Τι θα ήθελα να πω σε κάποιον νέο που σκέφτεται να ακολουθήσει τον χορό σαν επάγγελμα;

..Καλή δύναμη!!

Φωτογραφίες:

1. Lovis Dengler Ostenrik, Medea, Watermill Center. 

5. Cristian Hermann -Archaeologies of a near future by Alexandra Waierstall

6. Cristian Hermann -Matter of ages by Alexandra Waierstall

7. Julian Mommert, Dimitris Papaioannou, Watermill Center

8. Yiorgos Lanthimos, Olympic Games Athens 2004

9. Lovis Dengler Ostenrik, Medea, Watermill Center